Fragment Homilii wygłoszonej w Parafii Duczki, Gmina Wołomin.
„To jest, Dzieci Boże, jeden z kamieni węgielnych budowania wszelkiego ładu na ziemi, ładu zabezpieczonego przez miłość. Na tym fundamencie opiera się cały ład życia i współżycia w rodzinie i społeczeństwie. Mąż musi pamiętać, że jego małżonkę pierwszy umiłował Ojciec Niebieski, zanim on obdarzył ją swoim sercem. Żona również musi pamiętać, że jej mąż był umiłowany przez Ojca Niebieskiego pierwej, aniżeli w niej zrodziło się uczucie do przyszłego męża. Rodzice muszą pamiętać, że ich dzieci – nawet te dopiero rodzące się na świat, a może jeszcze dające znak o swej obecności pod sercem matki – są pierwej umiłowane przez Boga, zanim oni, idąc za popędem swego rodzicielskiego serca, zdołali okazać im odrobinę uczucia. Dzieci, kręcące się wokół was po domowym obejściu, to są znaki i owoce miłości Ojcowej. Gdy tak myślimy, widzimy, jak powstaje ład w życiu rodzinnym. Człowiek wtedy wie, że prawdziwa miłość polega na tym, aby samego siebie oddać drugiej istocie, aby jej służyć, okazując jak najwięcej serca i pomocy, a jak najmniej wymagając dla siebie. Wtedy zanika samolubstwo, które niekiedy wyraża się w tym, że nagle człowiek, który opuścił ojca i matkę i połączył się z żoną swoją, zapomina o niej, odchodzi, porzuca i zostawia ją z owocem własnego życia – z dziećmi. Bywa, niestety, i na odwrót. Gdyby w nas była świadomość, że życie rodzinne jest budowane na kamieniu węgielnym wszelkiego budowania, na prawie miłości Boga i bliźnich, nie byłoby takich tragedii.”
S. WYSZYŃSKI, Poświęcenie kamienia węgielnego pod kościół, Duczki, 24 VIII 1980, w: KiPA, t. 65, s. 62, W.
(Znalezione w internecie / Źródło Instytut Prymasowski)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz